Podczas inauguracji Fontanny di Trevi Dom Mody Fendi zapowiedział remont kolejnych rzymskich fontann. To jego akt miłości wobec Wiecznego Miasta. Woda to życie, w Rzymie dosłownie, kiedy ratuje życie tysiącom turystów i mieszkańców podczas letnich upałów, a włoska stolica jest chyba jedynym miastem, które oferuje wodę gratis, prosto z ulicznych fontann zwanych nasoni. Wieczne Miasto ma 6 akweduktów i ponad 550 fontann artystycznych kwalifikowanych jako zabytki, ale w odróżnieniu od ‘zwykłych’ monumentów pod gołym niebem fontanny wymagają większych nakładów finansowych.
Fendi w 2016 roku wesprze finansowo konserwację czterech fontann, nie byle jakich, bo pokazowych fontann akweduktów, które doprowadzają tu wodę. Przeznaczy na to 300 tys. euro. To kolejny etap jej projektu: Fendi for Fountains.
Fontannę Mojżesza – położoną na Piazza San Bernardo, tuż przy kościele Santa Maria della Vittoria (ze słynną Ekstazą św. Teresy Berniniego) kończącą akwedukt Acqua Felice, wzniesioną w XVI wieku na życzenie papieża Sykstusa V. Wewnątrz niej figura Mojżesza – krępa, pozbawiona proporcji, nic dziwnego, że rzymianie nazwali ją Mojżeszem ośmieszonym.
Fontannę Acqua Paola na wzgórzu Janikulum, tuż przy wejściu do parku. Zamykała akwedukt Acqua Traiana odrestaurowany z woli papieża Pawła V i nazwany jego imieniem Acqua Paola. Fontannę ukończono w 1690 roku. Ze względu na kolosalne rozmiary (w dużej mierze do jej budowy użyto fragmentów budowli pochodzących z Forum Trajana) rzymianie nazywają ją ‘er fontanone’.
Ninfeo u stóp Pincio (Piazza del Popolo) – zamykające akwedukt Acqua Vergine (ten sam, który doprowadza wodę do Fontanny di Trevi) – dzieło Giuseppe Valadiera z początku XIX wieku. Trochę mnie zaskoczyła akurat ta fontanna, bo dopiero co została wyremontowana w 2012 roku za całkiem duże pieniądze. Być może woda w tej części miasta wymaga częstych interwencji.
Fontannę del Peschiera na Piazzale degli Eroi – tuż przy stacji metra Cipro Musei Vaticani w dzielnicy Trionfale graniczącej z Watykanem. Zbudowana w 1949 roku stanowiła główne ujście współczesnego akweduktu o tej samej nazwie (peschiera to staw rybny). Inspiracją była Fontanna Najad na Piazza Repubblica.
renne
To bardzo pozytywne informacje. Utrzymanie i renowacja zabytków jest niezwykle kosztowna, a jednocześnie konieczna. Odnosze wrażenie ( może się mylę), że w Rzymie czy w Mediolanie więcej się w tym względzie dzieje niż we Florencji, na mój gust trochę – niestety – zaniedbanej pod tym względem.
Voice of Rome
We Florencji nie byłam wiele lat, więc trudno mi się wypowiadać. Mediolanowi na pewno pomogło Expo. Natomiast Rzym to worek bez dna, pieniędzy na renowację nigdy za dużo. Pozytywne jest to, że włączają się prywatni sponsorzy: Fendi, Bulgari czy nawet ‘magnat’ z Uzbekistanu, który wyłożył pieniądze na remont Fontanny Dioskurów na Kwirynale i jednej z sal Muzeów Kapitolińskich. Dzięki nim efekty są widoczne o wiele szybciej, z państwowymi inwestycjami jest gorzej, co chociażby widać po wieloletnim podejściu do remontu Mauzoleum Augusta – zabytkowi jedynemu w swoim rodzaju, dziś w opłakanym stanie, choć miał być gotowy rok wcześniej, na obchody 2000 lat od śmierci cesarza Augusta, ale pieniądze ‘wyparowały’. I tu na szczęście pomoże Enel – włoska energetyka. Z fontannami jest gorzej, bo oprócz zabiegów restauracyjnych jest jeszcze problem hydrauliczny, woda w Rzymie zawiera tyle kamienia, że zwykłe czajniki trzeba codziennie odkamieniać, a co dopiero takie fontanny.